Szczegółowe informacje i regulamin

Zgłoszenia w komentarzu, potwierdzane wiadomością na moje pw hodowlane. Trzy pierwsze smoki są oceniane. Zapraszam.

Akayla

W warsztatach są zbyt wysokie ceny? A może po prostu chcesz cieszyć się kompletem własnego autorstwa? W tym poradniku pokażę Ci jak zrobić avatar z zaokrąglonymi rogami. Do wykonania będzie potrzebny Ci darmowy program graficzny - GIMP

Poziom: Początkujący.

1. Otwieramy w Gimpie obrazek - jaki chcecie, aczkolwiek na początek proponowałabym jakiś dość duży gdyż kombinowanie z małymi i dziwacznymi rozmiarami jest pracochłonne.

2. Za pomocą narzędzia kadrowanie zaznaczamy obszar, który chcemy mieć na avatarze.

 

Kliknij w screen, aby powiększyć!

3. Skalujemy obraz (Obraz -> Skaluj obraz) tak, aby w jednym okienku było 100 px, a w drugim również sto lub nieco więcej. (przykładowo 100 i 102)

4. Klikamy edycja -> Kopiuj i otwieramy nowy plik o wymiarach 100 na 100, do którego wklejamy nasz avatar (edycja -> wklej tudzież ctr+v)

5. Gotowe? Klikamy Filtry -> Dekoracja -> Zaokrąglone Rogi

6. Ustawiamy parametry. UWAGA! Pamiętajcie aby odznaczyć wszystkie trzy okienka (dodanie cienia, dodanie tła, praca na kopii). Jeśli chcesz aby twój avatar nie był istnie okrągły, postaraj się ustawić prametry podobnie do moich (pierwsze okienko ok. 15, resztę okienek zostawiamy tak jak były)

7. Dodajemy ramkę jaką chcecie, zwykłą, przeźroczystą - jaka pasuje. I powinno wyjść Wam coś takiego:



Oczywiście można sobie pokombinować z kryciem, z deseniami i innymi! Im ciekawiej tym lepiej, ale pamiętajcie, że zbyt wiele elementów psuje jakość avatara. Mój końcowy efekt:

Liza

Ramki od redakcji iNightwood do darmowego użytkowania przez graczy. Zakaz sprzedawania w warsztatach/usuwania podpisu wykonawcy.

Poruszę dzisiaj kwestię, która mnie samej wydaje się raczej interesująca. Na początek rzucę może hasło przewodnie - "konstruktywna krytyka".

Cóż to takiego jest? Zwrot ten obrasta swoistą legendą i bardzo często prosi się o "konstruktywną krytykę", czasami nie mając zielonego pojęcia, czym ona w zasadzie jest.

Ostatnimi czasy dość silny staje się trend mówiący, że wszelka krytyka jest niewskazana i zła. Pojawiają się nawet hasła twierdzące, że ona nigdy nie jest konstruktywna ani przydatna. Dla wszystkich, którzy próbują swoich sił w pisaniu, jest to... cóż... informacja bardzo zła. Bez krytyki rozwój literacki jest niemożliwy. Pisanie samemu sobie, do szuflady, dla wąskiego grona znajomych ma sens jako hobby. Jeżeli chcemy się rozwijać, potrzebujemy rzetelnego, surowego wytknięcia błędów. Z czego to wynika?

Każdy pisarz ma jakąś manierę. Popełnia w kółko te same błędy. Dotyczy to zarówno twórców już uznanych, jak i początkujących. W czym więc problem? Ano w tym, że jako (tak optymistycznie zakładam) oddani czytelnicy i zarazem początkujący twórcy nie dość, że sami z siebie walimy błąd na błędzie, to jeszcze powielamy błędy naszych mistrzów. I należy przy tym pamiętać - takiemu Sapkowskiemu czy Kingowi wolno robić błędy, a nam nie wolno ich powtarzać. Bo taki Sapkowski czy King pisać już umieją i ich twórczość ma tyle zalet, że błędy tracą znaczenie.

To teraz kilka podstawowych faktów.

1. Krytyka boli. Na początku zwłaszcza. Niekiedy jest chamska, niekiedy ironiczna, niekiedy niesprawiedliwa. Rada? Nie wiązać się za mocno z tekstem, nie zakładać, że każda literka i kropeczka musi być tam, gdzie ją postawiliśmy. Traktować tekst jako tworzywo, rozpaćkaną breję ciastoliny, którą dopiero będziemy formowali w coś sensownego. A krytyka ma nam w tym pomóc.

2. Krytyka jest ważniejsza dla autora niż dla krytykującego. Wielokrotnie spotykam się z taką sytuacją - poświęcam te kilka kwadransów na przeczytanie cudzego tekstu, szczegółową analizę z zaznaczeniem błędów i kilka zdań podsumowania, a zamiast "dziękuję" (które nawet nie musi być szczere), dostaję elaborat na temat hejterstwa, czepialstwa i marnowania tlenu oraz, jakże cennego, czasu autora na czytanie takich nikomu niepotrzebnych komentarzy. Wiadomość z ostatniej chwili: ktoś, kto czyta wrzucone w internet popisy grafomaństwa, z rzadka przekładane tekstami obiecującymi czy prawdziwymi perełkami, nic, kompletnie NIC nie zyskuje, tracąc jeszcze więcej czasu na naskrobanie kilku rad! Bo one są pomocne dla autora. Może je olać, może z nich skorzystać, może je po prostu przemyśleć i część uznać za słuszne, a część nie. Tylko należy się zastanowić, o ileż "popraw to, to i to" przydaje się bardziej od "super tekst, zapraszam na mojego blogaska pitu-pitu.blogi.pl <3".

3. Publikując narażamy się na krytykę. Internet sprawił, że publikacja własnych tekstów stała się banalnie prosta. Nie potrzeba oceny redaktora, czy coś się nadaje do wypuszczenia, czy nie. Wystarczy założyć bloga i już można puszczać swoje dzieua w eter. I jakże często odpowiedzią na krytykę staje się "nie musi być idealne, pisałem dla siebie". Pół biedy jeszcze, jeżeli taki tekst faktycznie wisi na jakimś zakurzonym blogu. Ale co robią takie uwagi pod tekstami na forach okołoliterackich czy serwisach poświęconych opowiadaniom? Chyba oczywiste jest, że publikując coś, nie możemy liczyć na wszechobecny zachwyt. Zawsze znajdzie się ktoś, komu nasz tekst do gustu nie przypadnie. W najlepszym razie wytknie nam błędy, w najgorszym zostawi wulgarny komentarz, wycelowany personalnie w autora. Jeżeli ktoś boi się o swoje miękkie, różowe pośladki, polecam chować teksty do szuflady i od czasu do czasu serwować odczyt najbliższym. Do pisania trzeba mieć, wbrew pozorom, żelazne niektóre części ciała.

Ogółem to tyle. Najważniejsza refleksja? Bez krytyki nie ma rozwoju. Trzeba nauczyć się ją przyjmować, odsiewać przydatną od nieprzydatnej, i robić z niej użytek. Kiedy zaczniemy spoglądać na nią jak na coś, co możemy wykorzystać do samodoskonalenia, a nie jak na popis cudzego hejterstwa i elokwencji, będzie nam o wiele łatwiej.

Smoki poza Nightwood: Smoki Ziemiomorza

Złota łuska. Dzikie oko. Najeżony kolcami grzbiet. Siła zaklęta w gadzim cielsku... Dzisiaj poznamy smoki zamieszkujące Ziemiomorze, krainę setek wysepek, wysp i lichych skał wystających z morza, powołanych do życia na kartach książek Ursuli K. le Guin.Tych, którzy nie mieli jeszcze przyjemności zapoznać się z cyklem, który określany jest jako klasyka fantastyki, uprasza się o wizytę w bibliotece i wypożyczenie "Czarnoksiężnika z Archipelagu" na poczatek - artykuł może popsuć zabawę tym, którzy w lekturze szukają zaskoczenia.

Pierwsza część cyklu, "Czarnoksiężnik z Archipelagu", została wydana w roku 1968. Poprzedzona była dwoma opowiadaniami, w których nakreślony został szkic wyspiarskiego świata. Autorka, wybierając takie, a nie inne położenie geograficzne wyimaginowanej krainy, ułatwiła sobie kreowanie świata - niezliczona ilość wysepek, rozciągających się od zimnej północy aż po tropiki południa, stwarza bezgraniczne możliwości rozbudowy uniwersum o kolejne państwa, wierzenia i twory.

Świat Archipelagu dzielony jest zarówno przez wszędobylskich ludzi, jak i potężne, magiczne smoki, przez co częste są konflikty na styku dwóch terytoriów - smoczego i człowieczego. Skąd wzięły się smoki zamieszkujące Archipelag? Według najstarszej legendy o stworzeniu świata, "Pieśni o stworzeniu Ea", w zamierzchłych czasach ludzie i smoki, stworzeni słowem wypowiedzianym w Prawdziwej Mowie przez Segoya, były jednym i tym samym. Jednak wśród bliźniaczych istot doszło do niezgody, swarów i wreszcie rozłamu. Ludzie wybrali życie na Ziemi, wśród Wód, poświęcając swoją wolność, by zdobyć na własność wszelkie skarby. Rezygnując ze swobody, ród ludzki zamieszkał we wschodnich krainach, zmieniając je według swoich potrzeb. Wraz z utratą niezależności i przywiązaniem do rzeczy materialnych, ludzie utracili pamięć o Prawdziwej Mowie - Języku Tworzenia, pierwszym i jedynym języku obdarzonym magiczną, budującą świat mocą. Smoki z kolei, nie chcąc rozstawać się z wolnością, wybrały inny Wiatr i dający życie Ogień. Rezygnując z przyziemnych przedmiotów, odrzuciły posiadanie czegokolwiek na własność, obejmując w swe posiadanie ziemie zachodu.

Jednak w prawdziwym świecie nie można tak po prostu namalować grubej kreski oddzielającej to, co kiedyś było jednością. Granica pomiędzy wschodnimi włościami bestii a budowanym przez pokolenia zachodem jest równie płynna, co morskie prądy wędrujące wokół kolejnej i kolejnej wyspy. Nienasyconym ludziom mało było skarbów świata materialnego - zazdroszcząc uskrzydlonym gadom magicznych zdolności, ludzie zamieszkujący centralną część świata rozpoczęli długie próby odzyskania zapomnianego języka. Całe pokolenia uczonych biedziły się nad prawdziwą, dającą moc mową, z trudem odkrywając coraz to nowe słowa i znaczenia. Dociekania okazały się owocne i ludy żyjące pomiędzy smokami a krajami wschodu odzyskali, choć nie całkowicie, magiczne zdolności. Przez wiele stuleci magowie strzegli równowagi świata, nauczając kolejne pokolenia czarodziejów.

Tylko smoki rozumieją w pełni prawdziwa mowę,. Właściwie to są samą mową, samymi słowami, kwintesencją istnienia zapoczątkowaną jedną frazą. Choć ludzie poznali wiele słów i znaczeń, nazywając rośliny i zwierzęta w okół siebie, każdą morską falę i każde ziarnko piasku, a nawet siebie nawzajem - to nie mogą swobodnie używać prawdziwej mowy. Prościej rzecz ujmując, tylko smoki potrafią kłamać, używając pradawnego języka - a wszystko, co człowiek wypowie w dawnej mowie, musi być prawdziwe. Znajomość prawdziwego imienia - czy to człowieka, czy smoka, czy owcy nawet - daje władzę nad nazwana istotą. Człowiek, który zna jedyne, prawdziwe miano smoka, może związać go ze sobą potężnym czarem.



Jakie rodzaje smoków możemy spotkać w Ziemiomorzu?

Smoki Zachodu

Zwane też dziećmi Segoya, Najstarszymi lub Ludźmi Zachodu. Duże, uskrzydlone, władające ogniem gady o jaszczurkopodobnym ciele, pokrytym gadzimi łuskami i kolcami. Stworzenia te posługują się Językiem Tworzenia, który jest ich rodzimą mową. Są najbardziej długowiecznymi ze wszystkich stworzeń, wiekiem przewyższając nawet długowieczne dęby. Młode smoki są niepozorne, niczym przerośnięte jaszczury, zakamuflowane nijaką, szaroburą barwą łusek. Nie potrafią ziać ogniem ani posługiwać się mową - te umiejętności przychodzą im wraz z wiekiem. Stają się wtedy inteligentne, obdarzone możliwością latania. Przybierają bardziej jaskrawe barwy, szczycąc się głęboką czernią, krwistą czerwienią czy lśniącym srebrem i złotem. Spojrzenie w gadzie oko - zielonkawe, żółte czy czerwone  -  jest niebezpieczne, gdyż bestia może przejąć kontrolę nad patrzącym. Niektóre ze smoków mają zdolność przybierania ludzkiej formy, choć nie czynią tego zbyt często. Zgodnie z mitologią, w każdym pokoleniu rodzi się smok w ludzkiej postaci lub człowiek w smoczym ciele. Rozdzielone w przeszłości z człowieczym rodzajem, smoki zamieszkują zachodnie krańce Archipelagu, zalatując czasem na ziemie zajęte przez ludzi. Niektórzy twierdzą, że smoki posiadły możliwość przemieszczania się poza materialny świat, podróżując warz z innym wiatrem do nieodkrytych krain.

Smoki Hur-at-Hur

To zdegenerowane, niewielkie gady o długości ciała około metra lub dwóch. Zamieszkują odludne górskie tereny wschodniej wyspy Hur-at-Hur, będącej częścią barbarzyńskiego imperium Kargaryjskiego, nieuznającego magii i magów. Pozbawione skrzydeł, są tylko cieniem dawnych przodków. Utraciły zdolność Prawdziwej Mowy i porozumiewają się sykiem i warkotem, niczym pospolite zwierzęta. Przez kargaryjczyków, dla których smoki zachodu są jedynie legendą, małe gady są święte i corocznie na Ścieżce Ofiarnej, którą podążają karłowate smoki, pozostawiane są dla nich ofiary ze zwierząt - a dawniej nawet z ludzi.

Harreki

Harreki to niewielkie, jaszczurkopodobne stworzenia, żyjące na południowo - wschodnich wyspach Iffish i Koppish. Dzięki niewielkim rozmiarom i łagodnemu usposobieniu trzymane są w obejściach jako zwierzątka domowe, pożyteczne i zabawne stworzonka. W niczym nie przypominają swych dalekich, wielkich krewnych.


Najsłynniejsze smoki mają swoje miejsce w legendach i pieśniach. Oto kilka z nich, znanych z imienia:

Yevaud

Ze smokiem z wyspy Pendor spotykamy się dwukrotnie - w krótkim opowiadaniu "Prawo Imion" oraz w "Czarnoksiężniku z Archipelagu". Wyspa Pendor położona jest na zachodniej granicy terytorium ludzi, na północ od archipelagu dziewięćdziesięciu niewielkich wysepek. Kilkaset lat temu szarołuski, pokryty kolcami Yevaud władał wyspą, gromadząc w ruinach starego zamczyska skarby - złoto, perły i drogocenne kamienie. Podobno smok ten posiadł ciekawą umiejętność - może przyjmować ludzką postać. Po konflikcie z magami starającymi się uwolnić wyspę od potwora, Yevaud chyłkiem umyka, a wraz z nim ginie drogocenny skarb. Przez lata ludzie żyją na tych terenach spokojnie, zajmując się połowem ryb, handlem i codziennymi sprawami, a wspomnienia o smoku stają się się powoli legendą. Spokój nie trwa wiecznie. Stary gad powraca na wyspę i choć sam jest już zbyt ospały i leniwy, bo wyrządzać szkody ludziom, to ósemka jego potomstwa plądruje okolice, porywając bydło i trzodę, wywracając rybackie łodzie a nawet atakując ludzi. Tylko silny czarodziej, biegły w swej sztuce, może położyć kres władaniu bestii. Jak jednak walczyć ze stworem, który wielokrotnie przewyższa maga siłą - i tą fizyczną, i tą magiczną - i potrafi ziać ogniem? Gada, który jest wielki niczym zamkowa wieża, który niesie na skrzydłach setki lat doświadczenia? Bestia może jednym oddechem może spalić wątłego człeka na popiół, lecz na szczęście dla ludzi nawet smoki mają swoje słabe strony...

Orm

Niewiele wiadomo o tym antycznym smoku poza skrawkami informacji, które przetrwały w pieśniach i legendach o magu Erreth Akbe. Bohaterski mag wsławił się wieloma czynami, między innymi pokonaniem Pana Ognia, a jego historia opiewana jest w niezliczonych poematach. W końcu mag spotyka godnego przeciwnika - starego jak sam świat smoka o imieniu Orm. Jak mówią pieśni, pojedynek między smokiem a człowiekiem na wyspie Selidor ma fatalny finał - obaj przeciwnicy kończą żywot. Nie tylko legenda o Ormie przetrwała - jego potomstwo nadal zamieszkuje Archipelag.

Orm Embar

Potomek z rodu antycznego smoka Orm. Nie jest bestią najstarszą, ale wyróżnia się spośród innych smoków taką odwagą i siłą, że jako jedno z nielicznych stworzeń występuje pod swoim własnym, prawdziwym imieniem. Wskazuje to na olbrzymią moc i pewność siebie gada - zielonooki, srebrnołuski smok oznajmia wszem i wobec, że nie lęka się nikogo. Jedynym człowiekiem na tyle potężnym, by rozmawiać ze smokiem - i tym samym nosić tytuł "Władcy Smoków" - jest mag Ged. W książce "Najdalszy brzeg" Orm Embar ostrzega Geda przed grożącym ze strony Czarnego Maga niebezpieczeństwem. Na skutek działań Czarnego Maga Orm Embar traci dar mowy - a pamiętać trzeba, że Prawdziwa Mowa jest rodzimym językiem smoków, językiem, dzięki któremu smoki władają magią i mają moc tworzenia - i powoli staje się bezrozumną bestią. Zanim osiągnie kres swojej mocy, odegra jeszcze ważną rolę w przebiegu zdarzeń...

Orm Irian

Płomienna smoczyca o bursztynowym spojrzeniu, pokryta czerwono-złotą łuską, z grzbietem osłoniętym dużymi kolcami. Temperament ma równie ognisty, co i kolor łusek zdobiących gibkie niczym u charta ciało. Obdarzona umiejętnością przyjmowania ludzkiej postaci, jako pierwsza kobieta - czy raczej, dokładniej rzecz ujmując, istota płci żeńskiej - próbuje dostać się za mury słynnej szkoły magów na wyspie Roke. Siostra Tehanu i Orm Embara, nazywana córką przez najstarszego smoka Kalessina, w "Innym wietrze" staje się rozjemcą pomiędzy światem ludzi i smoków.

Kalessin

Najstarszy smok żyjący obecnie na Archipelagu. Czarne ciało pokryte ma licznymi bliznami zdradzającymi długie i pełne awantur życie; obrazu dopełniają kontrastujące, szkarłatne błony skrzydeł i żółte niczym o kota ślepia. Jego - lub jej, bo nie znamy płci najstarszego smoka - prawdziwe imię brzmi Segoy. Tak zwraca się do niego smocza córka. Według legend i podań Kalessin-Segoy miał być tym samym stworzeniem, które wypowiedziało pierwsze w świecie słowo, powołując do życia ląd, który wypiętrzył się z bezbrzeżnych dotąd wód. Zna wszystkie prawdziwe imiona każdego stworzenia i każdej rzeczy, każdego kamyka, fali w strumyku i każdej roślinki - być może był tym, który nadał nazwy wszelkim istotom.

Niech zadrży ten, któren ujrzał smoka wielkiego niczym zamkowa wieża, ziejącego ogniem potwora. Ciał gibkie jak u charta, skóra pokryta łuską i kolcami, potężne pazury i skrzydła przesłaniające horyzont - żadna pieść ni opowieść nie przygotuje Cię na ten olśniewający i zatrważający zarazem widok...

Zobacz także:
Smoki poza Nightwood: Żmij
Leśne Opowieści: Przybysz, cz. I

Bardzo przepraszam za opóźnienie.

Saileth
Vel

Pierwsze wrażenie - 2 p. / 2 p.

Pierwsze wrażenie kapitalne. Smok ładnie komponuje się z tłem, a kodowanie nie jest rażące...

Wrażenie ogólne po przyjrzeniu się - 1,75 p. / 2,5 p.

...ale niestety kiedy się przyjrzeć, dostrzega się trochę mankamentów. Głównie kodowanie. Litery są zdecydowanie zbyt małe, a link do menu zlewa się z tłem, podobnie jak kursor, choć to akurat tylko miejscami.

Tło - 3 p. / 3 p.

Tło jest świetne. Szczególnie podoba mi się ten ciemniejszy pasek z prawej, dodaje uroku i pewnej tajemniczości.

Kursor - 0,75 p. / 1 p.

To, co zostało napisane wyżej. Kursor jest bardzo ładny, ale Bogu dzięki, że ma cień, bo gdyby nie to, na białym byłby całkowicie niedostrzegalny.

Opis - 3 p. / 4 p.

Wiersz jest dość ciekawym wstępem. I dobrze, że w opisie nie jest tylko on, bo nie mógłby pełnić innej funkcji poza właśnie wprowadzeniem w klimat całości. W opowiadaniu wyłapałam kilka prostych błędów, mianowicie częste powtórzenia, "Tobą" napisane z dużej i zmianę podmiotu na samym końcu. Odnośnie "tobą". Słowo to jest zwrotem grzecznościowym i pisze się je z wielkiej litery, ale tylko i wyłącznie w listach. Jest to dość częsty błąd, warto jednak zwracać na to uwagę. Zaś co się tyczy wspomnianej zmiany podmiotu. Prawdą jest, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że omawiany gad jest płci żeńskiej, ale samo słowo "gad" występuje w rodzaju męskim. Kiedy więc pisać: "Położyła gada na ziemi.", w następnym zdaniu nie może znaleźć się "ją" dla określenia podmiotu, bo wciąż pozostaje nim "gad".

Ach, warto tu jeszcze dodać, że aby przeczytać opis, całość trzeba było zaznaczyć, a i tak czytało się fatalnie. Większa czcionka by się przydała.

Kodowanie - 1,75 p. / 3 p.

No, to, co mi się w nim nie podoba, wymieniłam już przy drugim kryterium. Podejrzewam, że raczej nie ma potrzeby powtarzania, więc przejdę dalej.

Imię - 1,25 p. / 1,5 p.

Ładne, aczkolwiek kojarzy mi się raczej z płcią męską. Podejrzewam jednak, że to już kwestia subiektywnego odbioru.

Punkty dodatkowe -  3 p. / 3 p.

Ogólnie to jeden z ładniejszych smoków i grzechem byłoby tu ucinać. Najważniejsza sprawa to powiększenie czcionki.

Suma: 16,5 p. / 20 p.

Rəng Haizeak

Rołdż

Pierwsze wrażenie - 1 p. / 2 p.

Nie robi oszałamiającego wrażenia, ale nie jest też brzydki. Taki średni.

Wrażenie ogólne po przyjrzeniu się - 2 p. / 2,5 p.

Całkiem przyzwoite smoczysko. Tło dopasowane, a koncepcja imienia wyrytego w kamieniu jest bardzo ciekawa. I kody są porządne. Na plus.

Tło - 2,5 p. / 3 p.

Białego na smoku dużo, w tle nie ma prawie w ogóle. Za to zbyt dużo w nim odcieni bardziej i mniej przybrudzonego niebieskiego. Szarego też trochę zbyt mało. Oprócz tego, jak pisałam - bardzo ciekawie wkomponowane imię.

Kursor - 0,5 p. / 1 p.

Jest nieco za mały, nie sądzisz?

Opis - 2,75 p. / 4 p.

"Jej nozdrza poczuły dziwny zapach... a raczej smród." Nozdrza poczuły? Całkiem ładny przykład uosobienia, ale w formie w prozie raczej niestosowanej. "Poczuła dziwny zapach..." byłoby lepiej. Oprócz tego sporo błędów interpunkcyjnych, głównie w dialogach. I można się jeszcze doczepić logiki. Bo przecież każda normalna osoba obudzona przez nieznajomego staruszka po nużącym marszu, bez wahania pójdzie za nim i jeszcze nie będzie zadawać pytań. Naprawdę?

Kodowanie - 3 p. / 3 p.

Akurat kodowaniu nie mam nic do zarzucenia. Bardzo ładne, kolorystycznie dobrze dobrane.

Imię - 1 p. / 1,5 p.

No dobra. Jest niewymawialne i zdecydowanie wskazuje na samca. Oryginalność jest plusem, ale mało damskie brzmienie stanowi problem.

Punkty dodatkowe - 2, 75 p. / 3 p.

Najbardziej nie pasuje mi kolorystyka tła. I te problemy z logiką w opisie.

Suma: 15,5 p. / 20 p.


Erdar
Anaida

Pierwsze wrażenie - 2 p. / 2 p.

Jak najbardziej pozytywne. Okna za łbami smoków dają świetny efekt...

Wrażenie ogólne po przyjrzeniu się - 1,75 p. / 2,5 p.

...ale bardzo nie podobają mi się te rozliczne plamki na tle. Oprócz tego występuje zdecydowanie zbyt duży kontrast imienia, paska menu, kodów i kursora do tła.

Tło - 1,75 p. / 3 p.

Jak wyżej, pasek i imię smoka po prostu rażą. I co, przepraszam, sterczy z tej fontanny? Dziwne toto jakieś. Psuje efekt.

Kursor - 1 p. / 1 p.

Kursor w porządku. Całkiem mi się podoba.

Opis - 4 p. / 4 p.

Opis jest bardzo ciekawy i nie znajduję w nim błędów. Daje się wywnioskować, jakich żywiołów były smoki tworzące Erdara i jakim smokiem jest on sam. Dobrze się to czyta.

Kodowanie - 1,75 p. / 3 p.

Jak już wspominałam, kody kolorem kontrastują z tłem. I bardzo nie podoba mi się efekt na linkach. Po najechaniu, kolor staje się taki jakby przybrudzony i trochę nieprzyjemnie się na to patrzy.

Imię - 1,5 p. / 1,5 p.

Imię jest świetne. Pasuje klimatem i wskazuje na płeć. A dodatkowo pozostaje jednocześnie oryginalne i wymawialne. Miło.

Punkty dodatkowe - 2 p. / 3 p.

Średnio mi się podoba ten smok (w każdym razie wizualnie), a idzie głównie o to nieszczęsne tło. To jednak moje zdanie i nie zamierzam cię zmuszać, byś je zmieniała.

Suma: 15,75 p. / 20 p.

Witam, witam. W ramach wstępu z radością pragnę powiedzieć, że Kocia Edukacja powraca po sporej przerwie. Tym razem w artykule znajdziecie 44 ciekawostki na temat niemal wszystkich postaci znanych w Nightwood (których pełne opisy możecie oczywiście znaleźć w Smoczej Encyklopedii). Zapraszam do lektury!

Recepturę Leczniczego Wywaru opracował Adrius. W wprawdzie nie zyskał takiego rozgłosu jak Trismegistus, jednak co roku świetnie się bawi na festynie wydawanym na swoją cześć.

Kawae jest jednym z odkrywców Wewnętrznego Eliksiru Przemiany.

Anubis w swoich ojczystych stronach, to jest w Starożytnym Egipcie, nazywany był inpw. Ponadto uważa się go za powołanie do życia Smoków Ciała i Duszy.

 
Wielbionym zwierzęciem Anukis jest gazela.

Ku pamięci Kasrethe, która zmarła podczas porodu, wzniesiono pomnik, przedstawiający leżące w kołysce niemowlę z kosą i grzechotką.

Atena powołała do życia pierwszego Smoka Umysłu, aby uciec z więzienia Aresa.

Za pomocą piasku, Szafirowej Wody oraz szepniętego zaklęcia Ferenth stworzył Piaskową Zbroję.

Hieroglif Wrzeciono złożył w ludzkie ręce bóg Słońca- Ra.

Ifryt niegdyś był młodzieńcem o imieniu Marid, w którym zakochała się sama Anukis. Został on zabity przez Smoki Słońca wysłane przez rozgniewanego Ra.

Cenne trofeum, jakim jest Rękawica Barda, pozwalała swojemu właścicielowi przyjąć kształt smoka.

Sowa Śnieżna po raz pierwszy została schwytana przez Nallvinę.

Smoki Urodzaju rodzą się za każdym razem, gdy Lemthia i Memiane, służki legendarnej królowej driad Arianne, przełamują część czaru, więżącego ich panią pod postacią drzewa.

Vergal, pierwszy przywódca górskiego ludu, zginął w wieku trzydziestu lat, chcąc obronić swą przyjaciółkę przed hordą wilków.

Ostrze Ofiarne wykuł pod wpływem gniewu ceniony kowal Gaaun.

Wspomniane ostrze pękło na siedem części, gdy król Khaelis uśmiercił nim smoka.

Świętym zwierzęciem Izydy jest krowa.

Chłopiec o imieniu Fire, był posiadaczem pierwszej Króliczej Łapki, która była pierwowzorem dla obecnie występujących w Nightwood amuletów.

Deva dzieli zdolność specjalną ze Smokami Czasu.

Kosztowności Hrabiny Vollar spoczywają w mauzoleum na Starym Cmentarzu.

Po zniszczeniu świątyni Świetlistych Bogów, moc drzemiąca w okolicach tej budowli zachowała się, tworząc bladoskały.

Pandora była posiadaczką dwudziestomiesięcznego smoka, który stał się pierwszym Smokiem Magmy. 

Krasnolud Grymel jest bliskim znajomym Łowczyni.

Minimoog III jako pierwszy wykorzystał uzdrawiającą moc Leczniczych Liści, które stanowią dziś trofeum.

Boreasz, Euros, Notos i Zefir przyczynili się do stworzenia Smoków Powietrza.

  

Thot przedstawiany był jako ibis, pawian lub człowiek z głową tych zwierząt.

Hirlne, opiekuńcze duchy zieleni, u kresu swojego żywota przybierały postać szlachetnych i potężnych buków. 

To właśnie Hirlne wywołały duchy ziemi (Mathair z Nightwood), aby odparły atak demonów na las. Po wygranej walce zjawy te, powracając w podziemia, pozostawiły po sobie pierwsze Smoki Ziemi.
 

Swego czasu w Nigtwood w Zatoce Błękitnych Mgieł można było spotkać legendarnego potwora Krakena. 

Krew bogów w Sferze Eteru odnalazł Lugh, który jako pierwszy przyniósł wspomniany składnik do lasu.

Twórcą Smoków Eteru, jak i mitycznej krainy bursztynowych mgieł jest Enki.

 

 Miecz Waligóry, odebrał właścicielowi elf, który ugodził wojownika zatrutą strzałą.

Łzy Ruco przyczyniły się do powstania znakomitej zbroi z runicznym napisem N'Rin. To właśnie imię przyjął później młodzieniec.

Zagubiona przez Prometeusza jedna z trzech boskich iskier dała początek Smokom Ognia.

Hieroglif Sztylet powstał, gdy Set odebrał życie jedynemu dziecku pewnej Egipcjanki

 Znany wszystkim hodowcom sklepik z jajami rzadkich gadów prowadzi starzec Shanahan.

Nekromanta, obecnie znany w lesie jako twórca Smoków Nekromancji, do budowy swej wieży na bagnach użył niegdyś siedemnaście i pół tysiąca czarnych kamieni i wiele sztuk leśnego drewna.

 Ruskio, niegdyś rabuś grobowców, za swoje kradzieże został przeklęty przez Hrabinę Vollar i po dziś dzień jego szkielet strzeże wejścia do mauzoleum.

Wypadek, który wydarzył się podczas eksperymentów Trismegistusa z Kamieniem Filozoficznym, dał alchemikowi wieczną młodość.

Pierwszy Smok Nocy był ucieleśnieniem marzeń Stelli. 

 

Buty Wichru po raz pierwszy zostały odnalezione przez młodzieńca imieniem Wind.

 

Odkrywcą zbroi mrozu jest Onomatovix. Stworzył on również Eliksir Wzmacniający.

Ojcem Pani Mrozu, jest Król Gór, który znany jest ze stworzenia trofeum o potężnych właściwościach magicznych- Miecza Mrozu.

Choć prawdziwe miano Dawcy Imion jest owiane tajemnicą, gdy przybył do Nightwood przedstawił się jako Lawler.

Z Dawcą Imion przyjaźni się Mistrz Zagadek. 

Lady Adria

Kilka dni temu otrzymałam poniższy smokomiks z prośbą o opublikowanie go w iNightwood, ponieważ na Wiki jest po prostu za duży. Zapraszam wszystkich do zapoznania się z nim. 

Szczegółowe informacje i regulamin

Jak zwykle. Zgłoszenia w komentarzu. Potwierdzane wiadomością na moje pw hodowlane. Zapraszam.

Akayla

Od dziś do 30 czerwca - godziny 23:59 można głosować na Smoka Czerwca. Zapraszam do udziału w ankiecie, na pasku bocznym bloga.

Lista kandydatów:

Araidienna
Właściciel: Lariethene

Rəng Haizeak
Właściciel:  Rołdż

Valièn Siyät
Właściciel: Border.

Nimathe
Właściciel: Akayla

Varenna
Właściciel: Anaida

Wszystkim życzę powodzenia :)

Redaktor Naczelna
Catherinne_