Padał deszcz. Krople bębniły o szyby. Z dachu lały się strugi wody. Yrene siedziała nad kielichem i patrzyła na tonący w ulewie krajobraz.

– Nie mogłeś powiedzieć mi o tym od razu? – spytała.

Siedzący po drugiej stronie jej zaśmieconego biurka Bunta wzruszył skromnie ramionami.

– Sprzedaję tylko te informacje, za które mi płacą – przypomniał z uprzejmym uśmieszkiem. – Teraz kupiła pani informacje o świadkach, więc oto ona: jeden z członków naszego klanu widział mordercę, wchodzącego do dworu niejakiej panny Seren i wychodzącego z niego.

Yrene patrzyła na krople wody, rozbijające się o parapet. I na te ściekające po szybie jak łzy, rozjaśnione od wewnątrz blaskiem dnia.

– Przypominam również, że nie poinformowała mnie pani o sprawie, nad którą pracowała, w czasie naszej ostatniej wizyty – dodał Bunta. – Nie bardzo mogłem więc pomóc.

– Nawet gdybyś rozdawał informacje za darmo, tak?

– Nie można zaoferować dobrego towaru klientowi, który unika mówienia o swoich potrzebach.

Yrene nie odpowiedziała. W kontaktach z hakkaimi zawsze przestrzegała zasady, żeby mówić jak najmniej. Każda informacja, którą zdobyli, nieważne w jaki sposób, była na sprzedaż. Wolała nie oddawać Buncie więcej towaru niż to absolutnie konieczne.

– Ten człowiek będzie musiał przyjść i potwierdzić tożsamość mordercy – powiedziała Yrene.

– O ile to jego ujęliście – potwierdził Bunta.

– Ujęliśmy macochę panny Seren.

Hakkai kiwnął głową. Yrene spojrzała na niego spod oka.

– To właściwa osoba, prawda?

– Tak – potwierdził Bunta. – O ile dobrze sobie przypominam.

– Ufam w pełni twojej pamięci.

– I słusznie – przyznał niedbale, przeciągając się na krześle.

– Mogę ci zadać pytanie?

– Zdaje się, wezwano mnie właśnie po to, żeby zadawać pytania – stwierdził.

– Nie obawiasz się tutaj przebywać?

Bunta uniósł lekko brwi.

– To znaczy?

– Hakkai dbają o konspirację. Przesadnie.

– Ach, tak – powiedział. – Nie obawiam się. Ale jestem gotów zginąć w związku z tym.

– Masz paranoję – stwierdziła.

I kto to mówi?, pomyślała. Kiedy w zasadzie myślałam o czymś innym niż praca? Kiedy ostatnio spałam w łóżku, a nie na krześle? Może nadeszła pora wreszcie się wyspać, skoro sprawa jest zamknięta.

– Swoją drogą, gratuluję pani – dodał Bunta. – Wydedukowała pani osobę zabójcy bez żadnych istotniejszych dowodów.

Yrene pokręciła lekko głową.

– Nie mogło być inaczej, Bunta – stwierdziła. – W zasadzie, wszystko miałam podane na tacy. Wyobraź to sobie. Macocha. Nienawidząca panny Seren do tego stopnia, że kiedyś już czyhała na jej życie. Nie dostała nic z majątku męża, podczas gdy znienawidzonej pasierbicy przypadło wszystko, w tym dochodowa kopalnia z pracownikami, zatrudnionymi w niej dożywotnio. – Yrene potarła kark. – Miała motyw. Co ważniejsze, miała wszelką wiedzę, potrzebną do popełnienia zabójstwa. Wiedziała, kiedy krasnoludów nie ma w domu. Panna Seren ufała jej, bo nic nie wiedziała o próbie morderstwa sprzed wielu lat. Zdychajmyszka stała w kredensie, gotowa, by jej użyć. Jabłka zaś... wiadomo było, że panna Seren prędzej czy później nagryzie swoje cenne jabłka z narkotykiem. Raczej prędzej. Macocha musiała to wiedzieć, bo również była uzależniona, tak wnioskuję ze słów Agonza. Przez całe życie składam takie kawałki układanek. Ta była prosta. Zdobycie fragmentów stanowiło pewien problem, ale ich poskładanie... nie.

Bunta nie odpowiedział. Wciąż uśmiechał się tajemniczo. Yrene nie miała pojęcia, co kryje się za tą nieruchomą maską.

Napiła się wody z kielicha. Była zimna.

– Przyślij mi tego człowieka, który widział macochę u panny Seren – powiedziała.

– Oczywiście, pani inspektor. – Bunta wstał. Potrafił rozpoznać odprawę. Ukłonił się uprzejmie. – Do zobaczenia.

Skinęła z roztargnieniem głową.

Czuła się zmęczona. Deszcz bębnił jednostajnie o szyby. Było szaro, ponuro, melancholijnie.

Powinna wrócić do domu, ale przecież lało. Dlatego zasnęła na krześle. Jak zwykle.

Cerro

Witajcie!

Wróćmy na chwilę obecną do działu Żywioły. Wakacje już się kończą, więc według zapowiedzi Gilfa, już niedługo czeka nas nowy smok. O ile ogłoszenie to nie okaże się klapą i naciągnięciem... Ale bądźmy dobrej myśli! Zostało jeszcze tylko kilka dni, nie traćmy wiary i wyczekujmy przełomowej nowinki.

Autorzy i cały dział nieco już przygasł, jakby tracąc nadzieje na jakikolwiek znak od Tego Człowieka. Czeka nas więc trochę wiadomości technicznych, jedna bardzo smutna i może dwie wzbudzające nadzieje na lepszą przyszłość... lepszą dla smoków Nightwood oczywiście.

Jednak Dźwięk!

Beso nie polubił wyników ankiety na iNightwood. Początkowo zapierał się przed zmianą nazwy pomysłu, ale szał w komentarzach (pozytywny szał, ma się rozumieć) nakłonił go do zmiany zdania. Najbardziej lubiany, według liczby głosów na TAK, temat na Zgromadzeniu otrzymał oficjalną nazwę. Muzyka stała się Dźwiękiem. Beso dodał też nowy gif i zaprosił grafików do kontynuowania dzieła zniszczenia. Czekamy na efekty tej wielkiej kampanii.

Smok Mechanizm i perypetie Miija.

Inną bitwę o nazwę przeżył również Smok Mechanizm, pierwotnie smok Mechaniczny. Na hodowli nie może zagościć żywioł o nazwie-przymiotniku (przypadek Smoka Świętojańskiego) więc w temacie rozgorzała walka o nową nazwę, tym razem bez ankiet i awantur. Propozycje były różne, od skrajnie śmiesznych (mechadragon) po całkiem ciekawe, ale w końcu stanęło na Mechanizmie. Zadowoleni?

Poza tym z czystym sumieniem stwierdzić mogę, że Miij dotrzymał słowa i pomysł rozwija się szybciej, niż przemysł w epoce pary. Brawa!

Kto jest bez winy...

Znacie zakończenie i wiecie, co to za smok. Nyra również nie próżnuje i powoli, choć skutecznie przerabia pomysł na nową modłę. Jej prace widać już w całym temacie, a Kamień na powrót staje się jednym z najlepszych żywiołów na Smokach. Na uwagę zasługują nowe gify Ain, naszego grafika, oraz kilka starych, ale wciąż imponujących prac, między innymi Sher.

Stuknęła nam sześćsetka!

Jeszcze jeden głos, jeszcze jeden - tak powtarzała sobie pewnie w duchu autorka najbardziej drewnianej bestii na Nightwood. Kto by się spodziewał, że Beso poczuje jednak na plecach oddech Shadyi, która z wynikiem 600 głosów na tak zatriumfowała drugim pomysłem, który osiągnął tak zawrotny próg TAKów? Shadya stara się jak może, i choć nie poświęca pomysłowi aż tyle uwagi, co wymienieni tu wcześniej twórcy, osiąga naprawdę dobre wyniki. Tak więc obecnie Drewno i Dźwięk stały sie najlepszymi pomysłami na Forum. Może warto je zrealizować?

Ujawnione fakty, obalone plotki, przebaczone winy, darowane długi.

Pomysł na smoka Krwi (a właściwie na rewolucję wypraw, ale ciii...) rozwija się i został przyklejony do listy Najlepszych. W temacie przybyło nowych prac, między innymi Ulven, Kyouki i Shadyi. Z ujawnionych newsów - jako pierwsze wejdą trzy nowe wyprawy, mocno powiązane z niektórymi wątkami na Nightwood. Związany z tym będzie nowy strażnik, składnik oraz akcja. Podobno odbyły się już testy na jednej z mapek, podczas których obejrzano dokładnie mechanizm działania ILów (interaktywnych lokacji), podświetlania i wyglądu systemu w grze. Autorzy są zachwyceni i to jedyne, co mogą więcej powiedzieć na chwilę obecną bez spoilerów.

Adoptuj sobie maskotkę, czyli żegnaj, szeptaczu!

Pamięta ktoś jeszcze Whispera? Był naszym leśnym grafikiem, który swojego czasu zawojował hodowlę swoim unikalnym stylem rysowania a potem przepadł gdzieś i już nie powrócił. W niektórych kręgach kojarzono go również z osobliwym pomysłem na żywioł smoka - maskotką. Ostatnio Pluszak wzbudził małe zainteresowanie i odkopany zwabił do Lasu autora we własnej osobie. Niestety, wieści nie były dobre:

"Ludki kochane, jestem tu przelotnie i widzę kilka zainteresowanych osób podjęciem wątku. Oddaję go całkowicie w wasze ręce, chciałbym ino byście w swoim temacie wspomnieli mój nick małym druczkiem czy co tam uważacie za słuszne. (...) Cieszy mnie bardzo, że znaleźli się ludzie chcący podjąć jakieś działania powiązane z tym tematem. Zatem życzę, by wszystko poszło po waszej myśli, pozdrawiam i przepraszam za długą nieobecność."

Tak więc zapraszamy chętnych do adopcji futrzaka.

I pozostanie tylko Chaos, czyli do zobaczenia, Równowago!

Podobny los jak maskotkę spotkał inny, niegdyś uwielbiany i nawet przyklejony pomysł, Smoka Równowagi/Harmonii. Jego również będzie można adoptować, a po jego autorce, Clarice, zostanie jeno pustka. Pamiętam, że rzeczona pomysłodawczyni miała kiedyś w sygnaturze słowa "ona po prostu jest". Cóż, dziś po prostu zniknęła.

"[Nie było mnie tak dawno, że] musiałam sobie przypomnieć co to Nightwood. Ogólnie to nie będę już tutaj nic zrobić - zrezygnowałam z gry i wpadam jak ktoś mnie o coś poprosi czy najdzie mnie ochota na nakarmienie gadów."

Tak więc mamy tu kolejną, wspaniałą propozycję do adopcji.

   

Cojapaczę, czyli z serii tych dziwnych pomysłów...

Mieliśmy już wiadomości smutne, mieliśmy triumfalne. Czas na coś wyjątkowo konfundującego. Kojarzycie llwyd blaidd? Osóbka ta lubi wyskoczyć z tematami, przy których człowiek może jeno zrobić wielkie oczy i stuknąć z impetem czołem w klawiaturę. Tym razem obejdzie się bez dziwacznych ciągów znaków, spowodowanych obecnością głowy zbyt blisko klawiszy, ale to nie znaczy, że abstrakcja będzie mniejsza.

llwyd przejęła (adoptowała) temat od gargu i wprowadziła w nim kapitalne zmiany. Smok Zodiaku, bo tak nazywa się to cudo, nie jest jednak tym przerażającym tworem pełnych rakosmoków, pannosmoków czy lwosmoków. llwyd wymyśliła... swój własny zodiak. Mało Wam? Każdy gif ma być podobny do miesiąca, w którym został zdobyty, a mamy tam takie cuda jak Zalotnicy, Rywale, Dnie czy Kupcy.

Z serii dziwnych pomysłów...

...w żywiołach ktoś całkiem serio chce wprowadzenia Smoka Wikinga. Szcerbatek nie wie, co o tym myśleć. Ja też nie.

Spika

W temacie, zawierającym przegląd najlepszych smoczych gifów, od pewnego czasu przybywało jedynie kurzu i nie można powiedzieć, żeby cieszył się zbyt dużą - jeśli w ogóle jakąś - popularnością. Dopiero kilka dni temu jedna z moderatorek postanowiła przywrócić wątek do życia. Shadya zaktualizowała i uporządkowała gify każdego żywiołu, tak, że teraz z powodzeniem można tam wyszukiwać grafiki, które chcielibyśmy zobaczyć w grze. W temacie umieszczono zarówno obrazki bardziej tradycyjne, jak i te nieszablonowe, zatem każdy powinien znaleźć tam warianty, najbardziej mu odpowiadające. Bez zbędnego przedłużania, zachęcam do zapoznania się z odświeżonym tematem, a także zamieszczonym tam krótkim postem Shadyi.

Gify smoków - lista żywiołowa

 

Lady Adria

Do Nightwood dotarły złe wieści od posłanników Lasu Séregon! Ta, Której Imię Jak Najbardziej Można Wypowiadać powróciła! Potężniejsza niż kiedykolwiek, żądna zniszczenia oraz chaosu... Anna Flame!

Nikt bowiem nie jest na tyle potężny, by pokonać ją w pojedynkę. Poszukiwane są trzyosobowe grupy czarodziei, cechujących się sprytem, inteligencją, odwagą, talentem oraz znajomością magii.

Horkruksy są drużynowym konkursem twórczo-logicznym. Każdy z uczestników odpowiedzialny by był za wykonanie innego rodzaju prac - literackiej, plastycznej bądź wokalnej. Wspólnie zaś rozwiązywaliby zagadki, które doprowadzą ich do wszystkich sześciu horkruksów Anny Flame oraz wspólnymi siłami zniszczą każdą z tych rzeczy, w które przeklęta czarownica zaklęła części swej duszy.

Najwyższa Administratorka Nightwood zapewniła nagrody dla zwycięzców:

Horkruks - order, w którym zaklęta została część duszy hodowcy, dzięki czemu jest on nieśmiertelny. Nagroda za wygranie konkursu Horkruksy.

Smoki! A dokładniej możliwość przemiany jednego ze swoich chowańców w Anioła, Demona, Słońce lub Brylant!

W trakcie samej rozgrywki zdobyć będzie można dodatkowe nagrody rzeczowe, których wartość nieśmiało przekracza 40.000.000 srebra.

Nie czekaj, zapisy trwają tylko do 14 września!

Paweto

Nie wiem, czy wiecie, ale prawdziwy temat liczył się kiedyś tylko wtedy, gdy był przyklejony. Oznacza to, że nie ważne jest ile i jak bardzo ktoś będzie komentował inne, zwykłe tematy. Przyklejony zawsze będzie na górze i nic tego nie zmieni. Obecnie mocno odchodzi się od tej formy, ale zerknijmy na nasze przyklejone wątki i porozmawiajmy o Najlepszych z Najlepszych!

1. Eventy

Eventy cierpią na brak przyklejonych pomysłów. Ten dział nie jest szczególnie popularny, dlatego zrzucimy na niego zasłonę milczenia. Najsłynniejszy event, jaki wprowadzono ostatnio z inicjatywy gracza, to Event Świętojański (zamieszczony w dziale żywioły) i jeszcze wcześniej, Event Magmowy.

2. Klany

Klany też prezentują się upiornie skromnie... jedyna przyklejona propozycja to Wyszukiwanie Klanów. Pomysł ma jedno zdanie treści właściwej - "Wygodniej byłoby gdyby można było wyszukiwać klany ".

Jeszcze trochę i w elokwencji osiągniemy level Groota.

3. ShoutBox

"Jak efektowniej krzyczeć w Lesie, czyli wszystkie pomysły związane z Krzykopudłem." - mówi nagłówek działu. Co z tego, skoro jedynym wątkiem wartym hałasu jest zbiór dyskusji o metodach walki ze spamem? Ktoś rzucił ideę programu ostrzegającego modów, ale chętnych do napisania go jak nie było, tak nie ma. Ktoś chce ograniczyć wiadomości wysyłane pod rząd przez jednego gracza... chyba nie trzeba wypisywać wad tego zjawiska, szczególnie w dzisiejszych czasach. Najlepsza propozycja to chyba odczekanie kilku godzin po założeniu konta, nim dostanie się uprawnienia do pisania na SB. Z jednej strony - super pomysł. Z drugiej... co z graczami, którzy potrzebują pomocy po zarejestrowaniu się?

4. Skrzynka

Skrzynka na listy jest, o dziwo, pełniejsza niż dotychczasowe propozycje.

Przyklejono pomysł, aby wiadomość bez wpisanego tematu nie kasowała się, a jedynie ostrzegała nas o tak fatalnym i niewybaczalnym zagraniu.

Zaproponowano, aby można było blokować wiadomości od niektórych graczy, niczym znana nam opcja na Zgromadzeniu.

Drażni Was kasacja wiadomości? Cóż, przyklejono propozycję na możliwość zapisania niektórych z nich.

5. Hodowca - profil, postać

Zaskakującą ilość wątków prezentuje "Hodowca, profil i postać". Co oferują nam ludzie?

Zacznijmy od czegoś prostego. Historia nazw użytkownika widziana dla wszystkich graczy byłaby bardzo pomocna. Gdzieś tam przejawia się jakiś zwykły temat na propozycje osiągnięć (podtytuł powinien brzmieć: śmietnik). Graficznie ciekawa idea ...



...przewiduje zmiany kolorów włosów czy wygląd osobny dla płci.

Jeśli pamiętacie ekipy noobków, to wiecie, że długości profilów i ilość kolorów mogą wytrącać z równowagi.

Ograniczenie znaków zaproponowano tutaj. Dalej już wprowadzona opcja wyszukiwania hodowców... to nie powinno znaleźć się na cmentarzu?

Mignęła mi opcja zapisywania avka w różnych formatach (zgadzam się), tylko po to, by...

O nie.

Nie będę tego tykać.

Reputacja.

Ale zachęcam do dyskusji. : )

5. Wyprawy

W wyprawach mamy dwa podfora - wyprawy ogólnie, oraz propozycje nowych wypraw.



Zacznijmy od losowej wyprawy. Opcja nie wnosi wiele, ale to tylko moje zdanie i nie musicie go rozpowiadać.

Duchy Smoków to pomysł na strażnika; losowe nawiedzenie smoków przez zjawy. Pomysł jest przyklejony, ale, tu ciekawostka, wejdzie do gry pod nieco inną postacią. Zszyty z innym pomysłem, na Leśnego Ducha znalazł swój przytułek jako strażnik jednej z nowych wypraw w Smoku Krwi.



Dalej zobaczyć możemy dwa (ten i ten) pomysły na wyprawy sezonowe, które wydają się być jednak niedopracowane.

Ciekawostką jest to, że ten drugi miał wprowadzić nowy żywioł smoka.





Zaginione Miasto i Zdziczałe Pola również mają wejść niedługo do gry. Ich gify, historie i pomysły na nie są niedopracowane, ale tym już zajęła się ekipa Smoka Krwi.

6. Szkolenia i Akademia 

...znów będą krótkie i nieco lakoniczne.

Mamy więc górny pułap szkoleń , bardzo kontrowersyjną ideę. Szkolenia dla posiadaczy smartfonów, czyli zabawa dla tych, którzy woleliby szybciej i lepiej. Na koniec jedna z przydatniejszych opcji - szkolenie w akademii o kilka poziomów jednocześnie.

7. Walki

A co myślicie o ulepszeniach systemu walk?

Niestety, przyklejonych pomysłów jest jak na lekarstwo.

Mamy tu niedopracowaną walkę z magicznymi istotami.

8. Przedmioty i Handel

Za zamkniętym szablonem na nowy składnik pojawia się całkiem sporo pomysłów.

Gdzieś tam śmigną śmieciowe propozycje eliksirów, nowych zwierzaków i nowych składników, zbroi, nowych kolekcji... nie zawracajcie sobie tym głowy. Tyle tu opcji, że nikt się w tym nie połapie. Czyli niby dużo, ale tak naprawdę nic.

9. Smoki

Ogólne propozycje są nader interesujące. Tutaj mamy jednoczesne usuwanie zmęczenia i uzdrowienie za rubiny. Ktoś chce wprowadzenia nieco bardziej urozmaiconego dorastania smoków. Temat tyleż ciekawy, co kontrowersyjny. Słynne mówiące smoki robią wrażenie i miały być wprowadzone. Ostatni ciekawy, to wprowadzenie zapisywania wariantów dla wszystkich smoków na raz. Reszta to wgrane już zmiany i jeden śmietnik - tym razem o tytułach.


a) Żywioły

Nie będę was dręczyła żywiołami. Po prostu choose your egg!






Oprócz tego mamy jeszcze żywioły jednowariantowe.
So choose you dragon!





b) Gify nie zawierają stricte propozycji, więc je sobie odpuścimy.

10. Pozostałe

Mamy jakiś enigmatyczny temacik na temat kryjówki smoków. Gilf namawiał do dyskusji o porzuconych wioskach, to możemy pominąć. Rubinowe bonusy możemy znaleźć tu. Tutaj skasować możecie aury. Tutaj dostaniecie maila o grze. Tutaj możecie wsadzić smoka w sygnaturę, a tu macie śmietnik o strażnikach.

Spika

Papiery w archiwum pachniały kurzem i wilgocią. Wdychając te wątpliwej jakości aromaty, Yrene poważnie się zastanawiała, jak rzesze bibliotekarzy i urzędników mogą to znosić dzień w dzień. Dzięki niech będą morzu i księżycowi, jej praca wymagała od czasu do czasu ruchu na świeżym powietrzu.

Albo w podziemnych kopalniach, pomyślała z przekąsem.

Drzwi do archiwum otwarły się ze skrzypnięciem.

– Nie uważasz, że się przepracowujesz? – spytał Randel. – Siedzisz tu już dziewięć godzin.

Yrene posłała mu złe spojrzenie znad sterty przeglądanych papierów i rozgrzebanych teczek.

– Nie moja wina, że taki tu bałagan – burknęła.

– Uhm. A czemu na mnie warczysz?

Poprawna odpowiedź brzmiała: Bo przez niedopatrzenie twojego wydziału o mało nie zginęłam. Ale Yrene odrzekła tylko:

– Nie warczę. Jestem zajęta.

– Przyniosłem ci coś do przekąszenia, tak czy inaczej – rzekł Randel.

Postawił na wolnym skrawku biurka miskę z parującą, warzywną potrawką i wyszedł, rzuciwszy ciche „dobranoc”.

– Dobranoc – powiedziała Yrene do zamkniętych drzwi.

Westchnęła i opadła na oparcie krzesła. Po chwili wahania sięgnęła po miskę. Przemieszała zawartość drewnianą łyżką i zaczęła jeść. Wyjrzała przez okno. Przyszła do archiwum wieczorem, a teraz od dawna panowały ciemności. Tylko blask świecy pełgał na ścianach, rażąc Yrene w piekące z niewyspania oczy.

Pytanie: Dlaczego macocha panny Seren martwiła się, że Yrene odkryła tajemnicę kopalni? Dlaczego wzdragała się przed zabiciem inspektor i tym samym zwrócenie uwagi na to miejsce?

Odpowiedź: Ponieważ to ona odziedziczyła dochodową, nielegalną kopalnię, a zna jej tajemnicę. Lub po prostu jest uczciwa oraz porządna i uratowała Yrene w życie.

Tylko że pracując w Straży Ładu nie możesz wierzyć w niczyją uczciwość. Tego Yrene nauczyła się dawno temu.

Pytanie numer dwa: Czy macocha uciekłaby się do morderstwa, by dostać to, czego chciała? Czyli, w domyśle, kopalnię?

Odpowiedź: Prawdopodobnie.

Pytanie numer trzy: Jeżeli zależy jej na kopalni do tego stopnia, dlaczego nie przejęła po śmierci męża jego posiadłości? Dlaczego przypadła ona córce?

Odpowiedź leżała gdzieś w archiwum. W urzędowych papierach. W świadectwach zgonu, narodzin, testamentach. Słowem, gdzieś w tym straszliwym bałaganie, przez który z takim trudem przegryzała się teraz Yrene.

Wraz z potrawką skończył się powód do przerwania pracy. Inspektor westchnęła. Może powinna pójść się przespać. Tylko że wtedy archiwiści sprzątną wszystkie już przejrzane teczki i będzie musiała następnego dnia zaczynać od początku.

Potarła skronie, w których pulsował ból. Marzyła o łóżku. To jej się rzadko zdarzało.

Wróciła do papierów, do kurzu i wilgoci.

– Mam cię! – wykrzyknęła po chwili tryumfalnie.

Udało się. Na księżyc, udało się.

Przebiegła pismo wzrokiem. Potem jeszcze raz. I znowu. Zmarszczyła brwi. Wykaligrafowane przez urzędnika litery zdawały się przepływać przez jej umysł, nie zostawiając śladu. Ale i tak wnioski zdawały się oczywiste.

*

Drzwi do celi otwarły się cicho. Gdy Yrene weszła do środka, zamknięto je z trzaskiem.

Rozespany Agonzo usiadł na pryczy, otulony kocem. Jeszcze nawet nie roznoszono śniadania. Wpatrzył się w Yrene wielkimi oczami. Wyobraziła sobie, jak dla niego wygląda – blada z niewyspania, rozczochrana, z czerwonymi oczami, w wymiętym ubraniu. Inspektor na tropie, niech to demony pochłoną, o aparycji obwiesia spod mostu.

Yrene oparła się o mur, bo z braku snu trochę kręciło jej się w głowie.

– No, cześć, Agonzo – przywitała się.

Krasnolud kichnął i pokiwał głową.

– Dzień dobry, pani inspektor – rzekł sucho.

– Mam do ciebie kilka pytań.

– Nic zaskakującego. Zeznań nie zmieniam.

– Gdzieś mam twoje zeznania – fuknęła Yrene. – Chodzi mi o pannę Seren i jej macochę.

– O panią Mehlerę, hę?

– A miała inną macochę? – zirytowała się elfka.

– Nie – mruknął cicho Agonzo.

– Właśnie. Widziałam testament ojca panny Seren. Powiedz mi, Agonzo, dlaczego wszystko, ale to absolutnie wszystko, zapisał córce, zostawiając żonę na lodzie?

Krasnolud westchnął ciężko. Kichnął znowu.

– Ja tam nie wiem – rzekł.

No, pięknie. Na księżyc, ten krasnolud był najbardziej bezużyteczną istotą na świecie.

– Ale starsi opowiadali – dodał Agonzo.

– Świetnie – powiedziała Yrene. – Więc ja sobie siądę, a ty mi opowiedz, co usłyszałeś – zaproponowała, rzeczywiście siadając pod ścianą.

Surowo przykazała sobie, żeby nie zasnąć.

Franz Jüttner

– Matulka panny Seren zmarła w połogu – zaczął Agonzo. – Zostawiła dziewczynkę, bardzo do niej podobną, oczko w głowie ojca. To właśnie była nasza panna Seren. Chowała się zdrowo, a kiedy miała trzy latka, jej ojciec ożenił się ponownie, z panią Mehlerą. No i bardzo szybko się zaczęło. Pani Mehlera chciała, by pierwszeństwo w dziedziczeniu majątku miało jej potomstwo, a zwłaszcza synowie. Ojciec panny Seren nie bardzo się na to zgadzał, bo kochał pierworodną jak ten głupi. No to i pani Mehlera zapałała z miejsca niechęcią do pasierbicy. A ta niechęć się pogłębiała z roku na rok, w miarę jak okazywało się, że pani Mehlera nie bardzo może zajść w ciążę i o żadnych dzieciach mowy raczej nie będzie. Zdawać by się mogło, że wobec takiego stanu rzeczy, powinna przelać jakieś tam swoje niespełnione macierzyńskie uczucia na pannę Seren, ale nic bardziej mylnego. W istocie, stało się dokładnie na odwrót. Pani Mehlera zapałała do panny Seren ogromną nienawiścią. Tak wielką i tak absurdalną, że kiedy dziewczyna miała trzynaście lat, kazała jednemu ze służących zabić ją w czasie wycieczki do lasu, które panna Seren bardzo lubiła. – Agonzo znowu kichnął i odchrząknął. – No i wszystko pewnie poszłoby zgodnie z planem, ale przerażony służący wygadał się przed panem, ten zaś dostał szału. Niewiele brakowało, a doszłoby do rozwodu. W każdym razie pani Mehlera okazała skruchę i zdawało się, że ją naprawdę odczuwa, bo zaczęła po tym epizodzie traktować pannę Seren znacznie lepiej. Ród przez następne kilka lat podupadł, pan rozchorował się i zmarł. Jak się okazało, do samego końca pani Mehlerze nie wybaczył, no bo nic a nic nie przepisał jej w testamencie. Niemniej kontakty między panną Seren a macochą były całkiem dobre, bo ta druga wciąż żałowała i no, panna Seren o tym incydencie ze służącym nie miała pojęcia. Więc pani Mehlera wobec braku spadku wróciła w rodzinne strony i czasem się z panienką Seren odwiedzały. – Krasnolud wzruszył ramionami. – To jest z grubsza wszystko, co wiem.

– A powiedz mi, pani Mehlera wiedziała o waszej kopalni? – spytała Yrene.

– Każdy wie, nie? – mruknął krasnolud.

– Chodzi mi o to, czy wiedziała o złożach sennej mentoliny.

Krasnolud skrzywił się. Nie odpowiadał chwilę.

– Ja tam nie wiem. Pewnie tak – burknął. – Cała rodzina wiedziała, żeby być szczerym, bo wszyscy ją... no... brali. Od tego pan się rozchorował i od tego ród zubożał, bo gdyby to wszystko sprzedawać... – Chrząknął i urwał, jakby nagle zdał sobie sprawę, że z każdym słowem pogrąża się głębiej.

– Powiedz mi jeszcze, czy krótko przed śmiercią panna Seren widziała się z macochą?

– Na bogów, nie wiem, kobieto! Tysiąc razy powtarzałem, że byliśmy w kopalni, gdy to się stało! Nie mam pojęcia!

Yrene potarła oczy. Pokiwała głową i wstała.

– To ona? – spytał Agonzo cicho. – To pani Mehlera zabiłaby... och.

Yrene popatrzyła na niego. Powoli skinęła głową.

– Na pewno będziemy wiedzieli dopiero, jeśli znajdziemy kogoś, kto ją tam widział – powiedziała cicho. – Ale jeżeli jesteś ciekaw mojej opinii... tak. To ona.

Cerro