Gazetka iNightwood: 490: Pod redakcyjną lupą: Saga o Wiedźminie

Autor: Andrzej Sapkowski
Seria: Saga o Wiedźminie
Księgi: Ostatnie Życzenie, Miecz Przeznaczenia, Krew Elfów, Czas Pogardy, Chrzest Ognia, Wieża Jaskółki, Pani Jeziora.
Gatunek: fantasy
Wydawnictwo: Supernowa

Krew Elfów

Lwiątko z Cintry. Dziecko Przeznaczenia. Niespodzianka.
Cudem ocalała z podboju Cintry księżniczka Cirilla wyrusza wraz z Geraltem, zwanym Białym Wilkiem, do Wiedźmińskiego Siedliszcza. Tam, pod opieką wiedźminów zdobywa niezbędne wyszkolenie i ochronę. Potrzebna jest także pomoc czarodziejki.

– Kim jest to dziecko, Wilku? Kim jest ta dziewczynka?
– Jest moim... – Geralt zająknął się nagle. Poczuła na ramionach jego
mocne, twarde dłonie. I nagle strach zniknął. Przepadł bez śladu. Czerwony
huczący ogień dawał ciepło. Tylko ciepło. Czarne sylwetki były sylwetkami
przyjaciół. Opiekunów. Błyszczące oczy wyrażały ciekawość. Troskę. I
niepokój...
Dłonie Geralta zacisnęły się na jej ramionach.
– Ona jest naszym przeznaczeniem.

Czas Pogardy
Wśród zamieszania i oskarżeń o zdradę na zlocie czarodziejów, znajdująca się w niebezpieczeństwie Ciri ucieka w głąb magicznego portalu na wieży. Budzi się niedługo potem na pustyni. Samotna. Podczas swojej wędrówki spotyka jednorożca, walczy z potworami i usiłuje przetrwać. Zostaje schwytana przez łowców nagród, jednak pomagając uciec Kayleighowi, również uwięzionemu, sama odzyskuje wolność. Dołącza do bandy Szczurów i zmienia imię na Falka.

Wyróżniała ich arogancja i buta, pewność siebie, drwiąca zadzierzystość i gwałtowność.
I pogarda.
Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych. Liczyła się dla
nich tylko siła. Sprawność we władaniu bronią, której prędko nabyli na
gościńcach. Zdecydowanie. Szybki koń i ostry miecz.
I towarzysze. Kumple. Druhowie. Bo ten, kto jest sam, musi zginąć – z
głodu, od miecza, od strzały, od chłopskich kłonic, od stryczka, w pożarze.

Chrzest Ognia
Wiedźmin poddaje się kuracji u driad w Brokilonie, a Yennefer, oskarżona o zdradę i szpiegostwo, znika w tajemniczych okolicznościach.W tym czasie Fillipa Eilhart powołuje tajną Lożę Czarodziejek. Geralt wraz z Jaskrem i łuczniczką Milvą wyrusza na poszukiwanie Ciri. Wkrótce do kompanii dołącza wyższy wampir Regis, szczera Angouleme i zaprzeczający sam sobie Cahir.

– Kompania mi się trafiła – podjął Geralt, kręcąc głową. – Towarzysze broni!
Drużyna bohaterów! Nic, tylko ręce załamać. Wierszokleta z lutnią. Dzikie i
pyskate pół driady, pół baby. Wampir, któremu idzie na pięćdziesiąty krzyżyk. I
cholerny Nilfgaardczyk, który upiera się, że nie jest Nilfgaardczykiem.
– A na czele drużyny Wiedźmin, chory na wyrzuty sumienia, bezsiłę i
niemożność podjęcia decyzji – dokończył spokojnie Regis. – Zaiste, proponuję
podróżować incognito, by nie wzbudzać sensacji.
– I śmiechu – dodała Milva.

Wieża Jaskółki
Pozbawiona swoich towarzyszy Ciri trafia w niewolę do łowcy nagród. Udaje się jej jednak uciec. Poraniona i ścigana natrafia wśród bagien na chatę pustelnika - Vysygoty. Geralt przypadkiem dołącza do wojsk królowej Meve, skąd dezerteruje, aby dalej szukać Ciri. Wiedźmin udaje się do druidów, rozmawia z jednym z Wiedzących.

– Na czarnej klaczy jedziesz... – wymamrotał. – Nocą czarną jak kir... Ślady za sobą zamiatasz...
Dziewczyna odwróciła się, spojrzała na niego. Twarz już zdążyła okręcić szalem, z nad szala patrzyły obramowane czarnymi kręgami oczy upiorzycy.
– Kto się z tobą spotka – wybełkotał dziad – ten już nie odejmie się
śmierci... Boś ty sama jest śmiercią.
Dziewczyna patrzyła na niego. Długo. I dość obojętnie.
– Masz rację – powiedziała wreszcie.

Pani Jeziora
Pomiędzy Nordlingami a Nilfgaardem toczy się wojna. Yennefer jest torturowana i przetrzymywana przez Vilgefortza. Ciri odnajduje ją i proponuję wymianę, jednak ona również zostaje uwięziona. Do zamku wkrótce przybywa Geralt wraz z Milvą, Cahirem, Regisem i Angouleme, a zaraz po nich wojsko cesarza Nilfgaardu. Jak zakończy się historia Niespodzianki? Kto zwycięży tę wojnę?

Iola, rzuciwszy się na nosze, zakryła sobą następnego rannego. Twarz zbielała jej jak płótno bandaża, usta zaczęły mimowolnie drgać. Elf zmrużył oczy.
– Va vort, beanna! – szczeknął. – Bo przebiję cię razem z tym Dh'oine!
– Precz stąd! – Rusty w trzech skokach znalazł się przy Ioli, zasłonił ją. –
Precz z mojego namiotu, morderco. Wynoś się tam, na pole. Tam twoje
miejsce. Wśród innych morderców. Wymordujcie się tam nawzajem, jeśli wola!
Ale stąd precz!
Elf spojrzał na dół. Na trzęsącego się ze strachu pękatego niziołka, czubkiem
kędzierzawej głowy sięgającego mu trochę powyżej pasa. (...)
Drugi z elfów przeskoczył, popchnął chirurga drzewcem szpuntu. Rusty
upadł na kolana. Wysoki elf brutalnym szarpnięciem zdarł Iolę z rannego,
wzniósł miecz.
I zamarł, widząc, na czarnym zrolowanym płaszczu pod głową rannego
srebrne płomienie dywizji „Deithwen”. I dystynkcje pułkownika.
– Yaevinn! – krzyknęła, wpadając do namiotu elfka o ciemnych, zaplecionych
w warkocze włosach. – Caemm, veloe! Ess'evgyriad a'Dh'oine a'en va! Ess'
tess!
Wysoki elf patrzył przez chwilę na rannego pułkownika, potem spojrzał w
łzawiące z przerażenia oczy chirurga. Potem odwrócił się na pięcie i wyszedł.

Jak potoczą się dalsze losy Dziecka Niespodzianki? Czy dopełni się przeznaczenie?

Praca Zyklon8B

Wiedźmin. Słyszy się czasem, że Wiedźmin to kult. Słusznie. Bo Wiedźmin to JEST kult.
Andrzej Sapkowski stworzył świat pełen magii i realizmu; codziennego życia przeplatanego z niezwykłymi wydarzeniami.

Praca LeafOfSteel

Prawo przeznaczenia, Dziecko-Niespodzianka, Cintra i sami Wiedźmini.
Geralt z Rivii, zwany Białym Wilkiem, Vesemir, Lambert, Coën z Poviss, Eskel.
I Ciri.
Ich niebezpieczna profesja polega na zabijaniu potworów. Strzygi, wampiry, ghule, bazyliszki.
Zaślepione nienawiścią elfy. Walczący o swoje ziemie bezlitośni ludzie. Pogodne i waleczne krasnoludy. Rozpaczliwie broniące swoich granic driady.
Każdy walczy o własną wolność. W czasie wojny zacierają się granice pomiędzy dobrem a złem.

Sięgnęłam po Wiedźmina z przekonaniem, że będzie, co będzie, ale klasyki trzeba znać. Odłożyłam na półkę głęboko zauroczona i będąca całym sercem w świecie stworzonym przez Andrzeja Sapkowskiego. Sagę mogę polecić wszystkim spragnionym czytelnikom fantasy z czystym sumieniem. Ale uwaga - Wiedźmin uzależnia.